gąsienica (język polski) edytuj

 
gąsienica (1.1)
 
gąsienica (1.2)
wymowa:
IPA[ˌɡɔ̃w̃ɕɛ̇̃ˈɲiʦ̑a], AS[gõũ̯śė̃ńica], zjawiska fonetyczne: zmięk.podw. art.nazal.asynch. ą akc. pob. ?/i
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) ent. larwa motyla; także każdy owad o wielu odnóżach i bez skrzydeł; zob. też gąsienica (larwa) w Wikipedii
(1.2) mot. techn. metalowa taśma umieszczana na spodzie niektórych pojazdów zastępująca koła i umożliwiająca im poruszanie się w trudnym terenie
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Po liściu chodziła jakaś obrzydliwa gąsienica.
(1.2) Wybuch miny uszkodził gąsienicę czołgu.
składnia:
kolokacje:
(1.1) gąsienica motyla / ćmy
(1.2) gąsienica czołgu / spychacza / koparki / transportera
synonimy:
(1.1) gw. (Górny Śląsk) gónsióna
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. gąsienicznik mzw, gąsieniczniki lm nmos, gąsienicznikowate lm nmos
zdrobn. gąsieniczka ż
przym. gąsienicowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) prasł. *ǫsěnica, od prasł. *ǫsěnъmający włosy, włochaty, to zaś od prasł. *(v)ǫsъwłosy, zarost (por. pol. wąs)[1]
(1.2) kalka z ang. caterpillar
uwagi:
(1.1-2) błędem jest pisanie wyrazu przez dwa n, tzn. jako gąsiennica
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Owady
tłumaczenia:
źródła:
  1. Wiesław Boryś, Słownik etymologiczny języka polskiego, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2005, ISBN 83-08-03648-1.