furman

furman (język polski)

furman (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈfurmãn], AS: [furmãn], zjawiska fonetyczne: nazal.

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) człowiek powożący zaprzęgiem konnym, zwykle furmanką

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	furman	furmani
dopełniacz	furmana	furmanów
celownik	furmanowi	furmanom
biernik	furmana	furmanów
narzędnik	furmanem	furmanami
miejscownik	furmanie	furmanach
wołacz	furmanie	furmani

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) woźnica, stangret, kuczer, wozak

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. furmanka ż, furmaneczka ż, fura ż, furka ż, furmanienie n, furmaństwo n, Furman m, Furmanów m, Furmaniec m, Furmany nmos

czas. furmanić ndk.

przym. furmański, furmankowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) niem. Fuhrmann

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) carter, wagoner, driver
• hiszpański: (1.1) cochero m, carretero m
• jidysz: (1.1) שמײַסער m (szmajser)
• kaszubski: (1.1) kùczer m
• niemiecki: (1.1) Fuhrmann m
• nowogrecki: (1.1) καροτσέρης m, αμαξάς m
• rosyjski: (1.1) ямщик m, кучер m
• wilamowski: (1.1) fu̇rmon m, fürmaon m
• włoski: (1.1) vetturale m

źródła: