flanka

flanka (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈflãnka], AS: [flãnka], zjawiska fonetyczne: nazal.• -nk-  ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) wojsk. skrzydło szyku wojskowego

(1.2) boczna wieża twierdzy

(1.3) sport. boczna część boiska

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	flanka	flanki
dopełniacz	flanki	flank / flanek
celownik	flance	flankom
biernik	flankę	flanki
narzędnik	flanką	flankami
miejscownik	flance	flankach
wołacz	flanko	flanki

przykłady:

(1.1) Dwie dywizje wyszły na naszą flankę.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1) flank

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. flankier m

czas. flankować ndk.

przym. flankowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

niem. Flanke < franc. flanc

uwagi:

tłumaczenia:

• bułgarski: (1.1) фланг m
• duński: (1.1) flanke w; (1.3) flanke w

źródła:

flanka (esperanto)

morfologia:

flank•a

wymowa:

​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) boczny

odmiana:

(1.1)

 

	ununombro	multenombro
nominativo	flanka	flankaj
akuzativo	flankan	flankajn

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. flanko

przysł. flanke

czas. flanki

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: