fizyczka (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[fʲiˈzɨʧ̑ka], AS[fʹizyčka], zjawiska fonetyczne: zmięk. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) pot. forma żeńska od: fizyk[1]
(1.2) pot. nauczycielka fizyki[2]
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Była bardzo zdolną fizyczką.
(1.2) Ona była fizyczką w mojej szkole średniej.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. fizyka ż
forma męska fizyk m
przym. fizyczny
przysł. fizycznie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1-2) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: fizyk
źródła:
  1. Hasło „fizyczka” w: Nowy słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Andrzej Markowski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1999, ISBN 8301126604, s. 224.
  2.   Hasło „fizyczka” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.