wymowa:
IPA[fʲĩnˈlãnt͡sʲci], AS[fʹĩnlãncʹḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk.utr. dźw.nazal. ?/i
znaczenia:

przymiotnik relacyjny

(1.1) odnoszący się do państwa Finlandia[1][2]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Trzy razy górnicy gościli dziennikarzy finlandzkich, greckich, niemieckich i brytyjskich, dwukrotniewłoskich i hiszpańskich[3].
składnia:
kolokacje:
(1.1) obywatelstwo finlandzkie
synonimy:
(1.1) fiński
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Finlandia ż, Finlandczyk mos, Finlandka ż, finlandzkość ż, finlandyzacja ż, finlandyzowanie n
czas. finlandyzować
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
Wyraz „finlandzki” jest czasem uważany za przestarzały[4] i ma węższe znaczenie; używany jest, w odróżnieniu od „fiński”, tylko w odniesieniu do państwa, a nie narodowości i języka[2][5][6].
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „finlandzki” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. 2,0 2,1   Hasło „finlandzki” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  3. (ana), Gazeta Krakowska, 28/12/2006, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  4.   Porada „finlandzki i Finlandczyk?” w: Poradnia językowa PWN.
  5.   Hasło „fiński” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  6.   Hasło „I Czeczeni, i Czeczeńcy” w: Maciej Malinowski, Obcy język polski.