wymowa:
[²f'ik:tju:v]
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) kieszonkowiec[1]
odmiana:
(1.1) en ficktjuv, ficktjuven, ficktjuvar, ficktjuvarna
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) szw. ficka + tjuvkieszeń + złodziej
uwagi:
źródła:
  1. Svensk ordbok och svensk uppslagsbok, red. Sven-Göran Malmgren, Norstedts Akademiska Förlag, Göteborg 2001, ISBN 91-7227-281-3, s. 276.