feromon

feromon (język polski)

wymowa:

IPA: [fɛˈrɔ̃mɔ̃n], AS: [ferõmõn], zjawiska fonetyczne: nazal. ^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) biochem. substancja chemiczna wabiąca osobników płci przeciwnej; zob. też feromony w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	feromon	feromony
dopełniacz	feromonu	feromonów
celownik	feromonowi	feromonom
biernik	feromon	feromony
narzędnik	feromonem	feromonami
miejscownik	feromonie	feromonach
wołacz	feromonie	feromony

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• baskijski: (1.1) feromona
• bułgarski: (1.1) феромон m
• duński: (1.1) feromon n
• francuski: (1.1) phéromone ż
• hiszpański: (1.1) feromona ż
• kataloński: (1.1) feromona ż
• nowogrecki: (1.1) φερομόνη ż
• słowacki: (1.1) feromón m
• szwedzki: (1.1) feromon n

źródła:

feromon (język szwedzki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) biochem. feromon

odmiana:

(1.1) ett feromon, feromonet, feromoner, feromonerna

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: