faun

faun (język polski)

wymowa:

IPA: [fawn], AS: [fau̯n], zjawiska fonetyczne: u → ł 

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

(1.1) mit. figura bożka leśnego przedstawianego zazwyczaj pod postacią brodatego mężczyzny z kozimi rogami i kopytami

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Faun

przym. fauni, fauniczny

związki frazeologiczne:

etymologia:

zob. Faun

uwagi:

tłumaczenia:

• hiszpański: (1.1) fauno m
• nowogrecki: (1.1) φαύνος m

źródła:

faun (język angielski)

faun (1.1)

wymowa:

homofon: fawn

^{ⓘ ⓘ}

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) mit. Faun

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

faun (język węgierski)

faun (1.1)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) mit. Faun

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: