fanatyzm (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[fãˈnatɨsm̥], AS[fãnatysm̦], zjawiska fonetyczne: wygł.nazal. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) postawa charakteryzująca się ślepą i bezkrytyczną wiarą w słuszność jakichś poglądów politycznych, religijnych lub społecznych
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Unikał poglądów i ocen krańcowych, krytycznie odnosił się do przejawów umysłowego zacofania i obskurantyzmu, ciemnoty i religijnego fanatyzmu[2].
składnia:
kolokacje:
(1.1) fanatyzm polityczny / religijny / islamski / katolickiślepy / bezkrytyczny / skrajny fanatyzm
synonimy:
(1.1) zelotyzm, dogmatyzm, fundamentalizm
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) postawa
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. fanatyk m, fanatyczka ż, fanatyczność ż
przym. fanatyczny
przysł. fanatycznie
związki frazeologiczne:
etymologia:
franc. fanatisme[3]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 Należy do grupy rzeczowników, w których końcówkę zapisywaną w Ms. i W. lp jako „-zmie” wymawia się alternatywnie jako „-zmie” albo „-źmie”.
  2. Pisarze polskiego oświecenia, red. Anna Gomulicka, 1996 w: Korpus języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  3.   Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.