wymowa:
IPA: [fãˈnatɨsm̥], AS: [fãnatysm̦], zjawiska fonetyczne: wygł.nazal.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) postawa charakteryzująca się ślepą i bezkrytyczną wiarą w słuszność jakichś poglądów politycznych, religijnych lub społecznych
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Unikał poglądów i ocen krańcowych, krytycznie odnosił się do przejawów umysłowego zacofania i obskurantyzmu, ciemnoty i religijnego fanatyzmu[2].
składnia:
kolokacje:
(1.1) fanatyzm polityczny / religijny / islamski / katolickiślepy / bezkrytyczny / skrajny fanatyzm
synonimy:
(1.1) zelotyzm, dogmatyzm, fundamentalizm
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) postawa
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. fanatyk m, fanatyczka ż, fanatyczność ż
przym. fanatyczny
przysł. fanatycznie
związki frazeologiczne:
etymologia:
franc. fanatisme[3]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1 2 Należy do grupy rzeczowników, w których końcówkę zapisywaną w Ms. i W. lp jako „zmie” wymawia się alternatywnie jako „zmie” albo „źmie”.
  2. red. Anna Gomulicka, Pisarze polskiego oświecenia, 1996 w: Korpus języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  3. publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.