fajrant

fajrant (język polski) edytuj

wymowa:: IPA: [ˈfajrãnt], AS: [fai ̯rãnt], zjawiska fonetyczne: nazal. ^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) pot. (t. gw. (Górny Śląsk)) koniec dnia pracy lub przerwa w pracy^[1]

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	fajrant	fajranty
dopełniacz	fajrantu	fajrantów
celownik	fajrantowi	fajrantom
biernik	fajrant	fajranty
narzędnik	fajrantem	fajrantami
miejscownik	fajrancie	fajrantach
wołacz	fajrancie	fajranty

przykłady:: (1.1) Franek ma teraz fajrant.

składnia:

kolokacje:: (1.1) przed fajrantem • po fajrancie • ogłaszać fajrant

synonimy:: (1.1) war. fajerant

antonimy:

hiperonimy:: (1.1) koniec, odpoczynek

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:: przym. fajrantowy; rzecz. fajrancik mrz

związki frazeologiczne:

etymologia:: niem. Feierabend^[2]

uwagi:

tłumaczenia:

duński: (1.1) fyraften w
niemiecki: (1.1) Feierabend m

źródła:

↑ Hasło „fajrant” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
↑ Hasło „fajrant” w: Władysław Kopaliński, Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych, De Agostini Polska.

Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=fajrant&oldid=8348453”