førerkort

førerkort (język norweski (bokmål))

et polsk førerkort (1.1)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) prawo jazdy

odmiana:

(1.1) zob. kort

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) å ha førerkort for klasse B → mieć prawo jazdy kategorii B • å ha førerkort for personbil, motorsykkel, lastebil → mieć prawo jazdy na samochód osobowy, motocykl, ciężarówkę

synonimy:

(1.1) lapp

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: