externus
externus (język łaciński) edytuj
- wymowa:
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) zewnętrzny[1]
- (1.2) cudzy, obcy[1]
- (1.3) obcy, cudzoziemski, zagraniczny[1]
rzeczownik, rodzaj męski
- (2.1) cudzoziemiec[1]
- odmiana:
- (1.1-3) extern|us, ~a, ~um
- (2.1) extern|us, ~i (deklinacja II)
- przykłady:
- (1.3) Corpus non igni abolitum, ut Romanus mos, sed regum externorum consuetudine differtum odoribus conditur tumuloque Iuliorum infertur.[2] → Ciało (Poppei) nie zostało strawione przez ogień zgodnie z rzymskim obyczajem, ale podług obcego obrządku (Poppei) wypchane zostało wonnościami, zabalsamowane i pogrzebane w grobowcu Juliuszy.
- składnia:
- synonimy:
- (1.1-3) exter, extraneus, alienus
- (1.1) adventicius, exterior
- (1.3) peregrinus, adventicius
- (2.1) exter m, alienigena m, peregrinus m
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Hasło „externus” w: Mały słownik łacińsko-polski, praca zbiorowa pod red. Józefa Korpantego, Wydawnictwo Szkolne PWN, Warszawa 2001, ISBN 978-83-7195-844-1, s. 271.
- ↑ Tacyt: Roczniki (Annales), 16. 6.