etui
etui (język polski)
edytuj
- wymowa:
- ⓘ
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) hand. książk. futerał, pudełko lub kasetka do przechowania ważnych lub delikatnych przedmiotów[1][2]; zob. też etui w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1) nieodm.[3],
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik etui etui dopełniacz etui etui celownik etui etui biernik etui etui narzędnik etui etui miejscownik etui etui wołacz etui etui
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) etui na okulary / komórkę / klucze • schować coś do etui • skórzane / plastykowe / ozdobne etui
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- (1.1) cygarnica, papierośnica, przybornik, płatnik, tabakiera
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Słownik współczesnego języka polskiego, red. Bogusław Dunaj, t. 1, Przegląd Reader's Digest, Warszawa 1998, ISBN 83-909366-3-1, s. 241.
- ↑ Władysław Kopaliński, Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych, Wiedza Powszechna, Warszawa 1983, ISBN 83-214-0333-6, s. 129.
- ↑
Hasło „etui” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN. - ↑ Jerzy Dobrzyński, Irena Kaczuba, Bogusława Frosztęga, Wielki słownik francusko-polski, t. 1, Wiedza Powszechna, Warszawa 1983, ISBN 83-214-0332-8, s. 633.
