esauł

esauł (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) hist. wojsk. kozacki stopień kawaleryjski w carskiej Rosji

(1.2) hist. wojsk. oficer noszący stopień esauła (1.1)

(1.3) hist. wojsk. zastępca atamana koszowego u Kozaków zaporoskich

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	esauł	esaułowie
dopełniacz	esauła	esaułów
celownik	esaułowi	esaułom
biernik	esauła	esaułów
narzędnik	esaułem	esaułami
miejscownik	esaule	esaułach
wołacz	esaule	esaułowie
depr. M. i W. lm: (te) esauły

przykłady:

(1.2) Esauł okazał się domyślny. Rozwiązał zagadkę mego snu.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1-3) asauł, asauła, asawuła

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) stopień wojskowy

(1.2) oficer

(1.3) adiutant, zastępca

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

ukr. осавул z języków turkijskich

uwagi:

zob. też esauł w Wikipedii

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) есаул m; (1.2) есаул m; (1.3) есаул m
• rosyjski: (1.1) есаул m; (1.2) есаул m; (1.3) есаул m
• ukraiński: (1.1) осавул m; (1.2) осавул m; (1.3) осавул m

źródła: