epistemologiczny

epistemologiczny (język polski)

wymowa:

^ⓘ

znaczenia:

przymiotnik relacyjny

(1.1) związany z epistemologią, dotyczący epistemologii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	epistemologiczny		epistemologiczna	epistemologiczne	epistemologiczni	epistemologiczne
dopełniacz	epistemologicznego		epistemologicznej	epistemologicznego	epistemologicznych
celownik	epistemologicznemu		epistemologicznej	epistemologicznemu	epistemologicznym
biernik	epistemologicznego	epistemologiczny	epistemologiczną	epistemologiczne	epistemologicznych	epistemologiczne
narzędnik	epistemologicznym		epistemologiczną	epistemologicznym	epistemologicznymi
miejscownik	epistemologicznym		epistemologicznej	epistemologicznym	epistemologicznych
wołacz	epistemologiczny		epistemologiczna	epistemologiczne	epistemologiczni	epistemologiczne
nie stopniuje się

przykłady:

(1.1) Pozytywizm jest szczególnie typową postawą nowożytnego okresu. Ale nie tylko on. Nowożytny jest racjonalista Descartes z racji swej metody i apriorysta Kant z racji epistemologicznego nastawienia swej filozofii.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) teoriopoznawczy, gnoseologiczny

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. epistemologia ż, epistemolog m, epistemolożka ż

przym. epistemiczny

przysł. epistemicznie, epistemologicznie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) epistemological
• baskijski: (1.1) epistemologiko
• białoruski: (1.1) эпістэмалагічны
• białoruski (taraszkiewica): (1.1) эпістэмалягічны
• francuski: (1.1) épistémologique
• hiszpański: (1.1) epistemológico
• nowogrecki: (1.1) επιστημολογικός
• portugalski: (1.1) epistemológico
• rosyjski: (1.1) эпистемологический
• słowacki: (1.1) epistemologický
• ukraiński: (1.1) епістемологічний

źródła: