epikureizm

epikureizm (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌɛpʲikuˈrɛ^jism̥], AS: [epʹikure^i ̯ism̦], zjawiska fonetyczne: zmięk.• wygł.• epenteza i ̯ • akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) filoz. jeden z kierunków filozoficznych; zob. też epikureizm w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	epikureizm
dopełniacz	epikureizmu
celownik	epikureizmowi
biernik	epikureizm
narzędnik	epikureizmem
miejscownik	epikureizmie
wołacz	epikureizmie

przykłady:

(1.1) W czasach nowożytnych epikureizm był akceptowany przez wielu ludzi w jego części etycznej, z całkowitym odrzuceniem atomizmu.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) eudajmonizm

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Epikur m, epikurejczyk m, epikurejka ż

przym. epikurejski, Epikurowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) epicureanism
• arabski: (1.1) أبيقورية ż
• baskijski: (1.1) epikureismo
• białoruski: (1.1) эпікурэізм m, эпікурэйство n
• bułgarski: (1.1) епикурейство n
• esperanto: (1.1) epikuranismo
• francuski: (1.1) épicurisme m
• hiszpański: (1.1) epicureísmo m
• niemiecki: (1.1) Epikureismus m
• nowogrecki: (1.1) επικουρισμός m
• rosyjski: (1.1) эпикуреизм m, эпикурейство n
• słowacki: (1.1) epikureizmus m
• ukraiński: (1.1) епікуреїзм m
• włoski: (1.1) epicureismo m

źródła: