wymowa:
IPA[ɛ̃mˈpʲirɨsm̥], AS[ẽmpʹirysm̦], zjawiska fonetyczne: zmięk.wygł.nazal. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) filoz. doktryna głosząca, że źródłem ludzkiego poznania bodźce zmysłowe docierające ze świata zewnętrznego i wobec nich wszystkie idee, teorie wtórne; zob. też empiryzm w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. empiryk m, empirysta m, empiria ż
przym. empiryczny
przysł. empirycznie
związki frazeologiczne:
etymologia:
franc. empirisme[2]
uwagi:
por. sensualizm
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 Należy do grupy rzeczowników, w których końcówkę zapisywaną w Ms. i W. lp jako „‑zmie” wymawia się alternatywnie jako „‑zmie” albo „‑źmie”.
  2. Hasło „empiryzm” w: Słownik wyrazów obcych, Wydawnictwo Naukowe PWN, wyd. 1995 i nn.