empiryk

empiryk (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) książk. praktyk

(1.2) filoz. zwolennik empiryzmu w filozofii

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	empiryk	empirycy
dopełniacz	empiryka	empiryków
celownik	empirykowi	empirykom
biernik	empiryka	empiryków
narzędnik	empirykiem	empirykami
miejscownik	empiryku	empirykach
wołacz	empiryku	empirycy
depr. M. i W. lm: (te) empiryki

przykłady:

(1.2) Berkeley był drugim z „wielkiej trójki” oświeceniowych empiryków brytyjskich.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) praktyk

(1.2) war. empirysta

antonimy:

(1.1) teoretyk

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. empiria ż, empiryczność ż, empirysta mos, empiryzm mrz

przym. empiryczny

przysł. empirycznie

związki frazeologiczne:

etymologia:

franc. empirique < łac. empiricus < gr. ἐμπειρικός (empeirikós)

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) empiric; (1.2) empiric, empiricist
• francuski: (1.1) empirique m; (1.2) empirique m
• hiszpański: (1.1) empírico m; (1.2) empírico m
• łaciński: (1.1) empiricus m; (1.2) empiricus m
• portugalski: (1.1) empirista m; (1.2) empirista m
• słowacki: (1.1) empirik m; (1.2) empirik m

źródła: