elitarny (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˌɛlʲiˈtarnɨ], AS[elʹitarny], zjawiska fonetyczne: zmięk.akc. pob. ?/i
znaczenia:

przymiotnik jakościowy

(1.1) dostępny tylko dla niektórych osób
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Przed porwaniem Georgij był śledzony przez dwa miesiące przez oficerów elitarnego zarządu wywiadu śledczego MSW, służącego do walki z przestępczością zorganizowaną[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) ekskluzywny, wielkoświatowy
antonimy:
(1.1) egalitarny, popularny
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. elita ż, elityzm mrz, elitaryzm mrz, elitaryzacja ż
przysł. elitarnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
franc. élitaire[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Marcin Wojciechowski, Pomarańczowy majdan, 2006, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  2.   Hasło „elitarny” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.