elegancja

elegancja (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌɛlɛˈɡãnt͡sʲja], AS: [elegãncʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob. ^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) dobry smak w ubiorze i zachowaniu

odmiana:

(1.1) blm;

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	elegancja	elegancje
dopełniacz	elegancji	elegancji / przest. elegancyj
celownik	elegancji	elegancjom
biernik	elegancję	elegancje
narzędnik	elegancją	elegancjami
miejscownik	elegancji	elegancjach
wołacz	elegancjo	elegancje

przykłady:

(1.1) Biała koszula zawsze dodaje mężczyźnie elegancji.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) dystynkcja, gustowność, polor, sznyt, szykowność, szyk, wykwint, wykwintność, wytworność

antonimy:

(1.1) prostactwo, brak kultury, chamstwo

hiperonimy:

(1.1) piękno

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. elegant m, elegancik m, elegantka ż

przym. elegancki

przysł. elegancko

związki frazeologiczne:

Francja elegancja

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) elegance, neatness
• arabski: (1.1) كياسة, ظرافة, أناقة
• białoruski: (1.1) элегантнасць ż
• bułgarski: (1.1) елегантност ż
• francuski: (1.1) élégance
• niemiecki: (1.1) Eleganz ż
• polski język migowy:
  (w zapisie SignWriting)

  (1.1)  ,    
• rosyjski: (1.1) элегантность ż
• włoski: (1.1) eleganza

źródła: