ekstremalność (język polski) edytuj

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) cecha tego, co ekstremalne; cecha tych, którzy ekstremalni
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
(1.1) ekstremalność + D.
kolokacje:
synonimy:
(1.1) skrajność, krańcowość
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. ekstremizm m, ekstremista m, ekstremistka ż
przym. ekstremalny
przysł. ekstremalnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) pol. ekstremalny + -ość
uwagi:
(1.1) Liczba mnoga w tabeli odmiany została podana za Słownikiem gramatycznym języka polskiego[1]. Inne słowniki (np.: Uniwersalny słownik języka polskiego[2]) odnotowują, że rzeczownik ten nie tworzy liczby mnogiej.
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „ekstremalność” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  2.   Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.