eksperymentator (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˌɛkspɛrɨ̃mɛ̃nˈtatɔr], AS[eksperỹmẽntator], zjawiska fonetyczne: nazal.akc. pob.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) człowiek realizujący nowe pomysły, testujący nowości, przeprowadzający eksperymenty
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. eksperymentalizm mrz, eksperyment m, eksperymentatorstwo n, eksperymentowanie n, eksperymentatorka ż
czas. eksperymentować ndk.
przym. eksperymentatorski, eksperymentalny
związki frazeologiczne:
etymologia:
franc. expérimentateur[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „eksperymentator” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  2.   Hasło „eksperymentator” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.