egzekwować (język polski)

edytuj
wymowa:
IPA[ˌɛɡzɛˈkfɔvaʨ̑], AS[egzekfovać], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.akc. pob. ?/i
znaczenia:

czasownik przechodni

(1.1) wymagać wykonania czegoś
(1.2) zmuszać, doprowadzać do spełnienia pewnych zobowiązań
odmiana:
(1.1-2) koniugacja IV
przykłady:
(1.1) Przepisy regulaminu zawsze należy egzekwować w uprzejmy i przyjazny sposób.
(1.2) Tymczasem prywatni wierzyciele i państwo bezlitośnie egzekwowali należności[1].
składnia:
(1.1-2) egzekwować + B. • nie egzekwować + D. • egzekwować od + D.
kolokacje:
(1.2) egzekwować wyrok sądu/podatek od kogoś
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. egzekutywa ż, egzekwowanie n, egzekucja ż, egzekutor m
przym. egzekucyjny
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Franciszek Ryszka, Noc i mgła : Niemcy w okresie hitlerowskim, 1963, Narodowy Korpus Języka Polskiego.