egocentryk (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˌɛɡɔˈʦ̑ɛ̃ntrɨk], AS[egocntryk], zjawiska fonetyczne: nazal.akc. pob. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba nie biorąca pod uwagę czyichś opinii, uważająca, żeświat kręci się wokół niej
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. egocentryzm m
forma żeńska egocentryczka ż
przym. egocentryczny
przysł. egocentrycznie
związki frazeologiczne:
etymologia:
ang. egocentric[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Hasło „egocentryk” w: Wielki słownik języka polskiego PWN, red. Stanisław Dubisz, t. I, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2018, ISBN 978–83–01–19910–4, s. 827.