egocentryczny

egocentryczny (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌɛɡɔʦ̑ɛ̃nˈtrɨʧ̑nɨ], AS: [egocẽntryčny], zjawiska fonetyczne: nazal.• akc. pob.

​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) związany z egocentryzmem, świadczący o traktowaniu siebie jako najważniejszy/centralny punkt świata

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	egocentryczny		egocentryczna	egocentryczne	egocentryczni	egocentryczne
dopełniacz	egocentrycznego		egocentrycznej	egocentrycznego	egocentrycznych
celownik	egocentrycznemu		egocentrycznej	egocentrycznemu	egocentrycznym
biernik	egocentrycznego	egocentryczny	egocentryczną	egocentryczne	egocentrycznych	egocentryczne
narzędnik	egocentrycznym		egocentryczną	egocentrycznym	egocentrycznymi
miejscownik	egocentrycznym		egocentrycznej	egocentrycznym	egocentrycznych
wołacz	egocentryczny		egocentryczna	egocentryczne	egocentryczni	egocentryczne

przykłady:

(1.1) Ta egocentryczna, trochę dziecinna kobieta była mu potrzebna.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

(1.1) egoistyczny, egotyczny, narcystyczny, zaborczy

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. egocentryk m, egocentryczka ż, egocentryzm m, egocentryczność ż

przysł. egocentrycznie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) egocentric, self-centred
• baskijski: (1.1) egozentriko
• białoruski: (1.1) эгацэнтрычны
• bułgarski: (1.1) егоцентричен
• esperanto: (1.1) egocentra
• francuski: (1.1) égocentrique, égocentriste
• hiszpański: (1.1) egocéntrico
• interlingua: (1.1) egocentric
• niemiecki: (1.1) egozentrisch
• portugalski: (1.1) egocêntrico
• rosyjski: (1.1) эгоцентричный, эгоцентрический
• słowacki: (1.1) egocentrický
• szwedzki: (1.1) självupptagen, inkrökt
• ukraiński: (1.1) егоцентричний
• włoski: (1.1) egocentrico

źródła: