ecclesiasticus

ecclesiasticus (język łaciński)

wymowa:

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) rel. eklezjalny, kościelny

rzeczownik, rodzaj męski

(2.1) rel. zarządca kościelny

odmiana:

(1) ecclēsiastic|us, ~a, ~um (deklinacja I-II)

 

przypadek	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	m	ż	n
mianownik	ecclēsiasticus	ecclēsiastica	ecclēsiasticum	ecclēsiasticī	ecclēsiasticae	ecclēsiastica
dopełniacz	ecclēsiasticī	ecclēsiasticae	ecclēsiasticī	ecclēsiasticōrum	ecclēsiasticārum	ecclēsiasticōrum
celownik	ecclēsiasticō	ecclēsiasticae	ecclēsiasticō	ecclēsiasticīs
biernik	ecclēsiasticum	ecclēsiasticam	ecclēsiasticum	ecclēsiasticōs	ecclēsiasticās	ecclēsiastica
ablatyw	ecclēsiasticō	ecclēsiasticā	ecclēsiasticō	ecclēsiasticīs
wołacz	ecclēsiastice	ecclēsiastica	ecclēsiasticum	ecclēsiasticī	ecclēsiasticae	ecclēsiastica

(2) ecclēsiasticus, ~ī (deklinacja II)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	ecclēsiasticus	ecclēsiasticī
dopełniacz	ecclēsiasticī	ecclēsiasticōrum
celownik	ecclēsiasticō	ecclēsiasticīs
biernik	ecclēsiasticum	ecclēsiasticōs
ablatyw	ecclēsiasticō	ecclēsiasticīs
wołacz	ecclēsiastice	ecclēsiasticī

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. ecclesia ż, Ecclesiastes m, Ecclesiasticus m, ecclesiola ż

przysł. ecclesiastice

związki frazeologiczne:

etymologia:

gr. ἐκκλησιαστικός (ekklēsiastikós) → wspólnotowy t. eklezjalny

źródłosłów dla ang. ecclesiastic, franc. ecclésiastique, hiszp. eclesiástico, katal. eclesiàstic

uwagi:

źródła: