dziurka

dziurka (język polski)

dziurka (1.1)

dziurka (1.2) od klucza

wymowa:

IPA: [ˈʥ̑urka], AS: [ʒ́urka], zjawiska fonetyczne: zmięk. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) zdrobn. od dziura

(1.2) otwór w zamku lub kłódce do którego wkładany jest klucz

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	dziurka	dziurki
dopełniacz	dziurki	dziurek
celownik	dziurce	dziurkom
biernik	dziurkę	dziurki
narzędnik	dziurką	dziurkami
miejscownik	dziurce	dziurkach
wołacz	dziurko	dziurki

przykłady:

(1.1) On ma zęby jak perełki – w każdym dziurka.

składnia:

kolokacje:

(1.1) dziurka w rajstopach / serze / skarpetce

(1.2) dziurka od klucza

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. dziurawiec m, dziura ż, dziurkacz m, dziurkarka ż, dziurkownica ż, dziurkowanie n, podziurkowanie n, dziurawienie n, podziurawienie n

czas. dziurkować ndk., podziurkować dk., dziurawić ndk., podziurawić dk.

przym. dziurkowany, dziurawy

przysł. dziurawo

związki frazeologiczne:

mieć po dziurki w nosie

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) dla języków nierozróżniających zdrobnień zobacz listę tłumaczeń w haśle: dziura

• arabski: (1.1) ثقب
• rosyjski: (1.2) (замочная) скважина ż
• słowacki: (1.1) dierka ż
• ukraiński: (1.1) дірка ż
• włoski: (1.2) toppa ż

źródła: