dzielnik

dzielnik (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈʥ̑ɛlʲɲik], AS: [ʒ́elʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) mat. liczba, przez którą dzielimy inną liczbę; zob. też dzielnik w Wikipedii

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(2.1) st.pol. robotnik

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	dzielnik	dzielniki
dopełniacz	dzielnika	dzielników
celownik	dzielnikowi	dzielnikom
biernik	dzielnik	dzielniki
narzędnik	dzielnikiem	dzielnikami
miejscownik	dzielniku	dzielnikach
wołacz	dzielniku	dzielniki

przykłady:

(1.1) W wyrażeniu ułamkowym a/b a jest dzielną, a b jest dzielnikiem.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

(1.1) dzielna

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. dzielić ndk.

rzecz. dzielenie n, działka ż, podzielanie n

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) divisor
• baskijski: (1.1) zatitzaile
• białoruski: (1.1) дзельнік m
• bułgarski: (1.1) делител m
• czeski: (1.1) dělitel m
• hiszpański: (1.1) divisor m
• nowogrecki: (1.1) διαιρέτης m
• rosyjski: (1.1) делитель m

źródła: