dziękczynny

dziękczynny (język polski)

wymowa:

^ⓘ

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) wyrażający wdzięczność

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	dziękczynny		dziękczynna	dziękczynne	dziękczynni	dziękczynne
dopełniacz	dziękczynnego		dziękczynnej	dziękczynnego	dziękczynnych
celownik	dziękczynnemu		dziękczynnej	dziękczynnemu	dziękczynnym
biernik	dziękczynnego	dziękczynny	dziękczynną	dziękczynne	dziękczynnych	dziękczynne
narzędnik	dziękczynnym		dziękczynną	dziękczynnym	dziękczynnymi
miejscownik	dziękczynnym		dziękczynnej	dziękczynnym	dziękczynnych
wołacz	dziękczynny		dziękczynna	dziękczynne	dziękczynni	dziękczynne
nie stopniuje się

przykłady:

(1.1) Zamówiła mszę w intencji dziękczynnej za uratowanie brata.

składnia:

kolokacje:

(1.1) psalm dziękczynny • msza dziękczynna • wota dziękczynne

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. dziękczynienie n, niedziękowanie n, dziękczynność ż

przysł. dziękczynnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• czeski: (1.1) děkovný
• niderlandzki: (1.1) dankbaar, uit dankbaarheid
• włoski: (1.1) di ringraziamento

źródła: