dysydencki

dysydencki (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

przymiotnik relacyjny

(1.1) polit. związany z dysydentem, dotyczący dysydenta

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	dysydencki		dysydencka	dysydenckie	dysydenccy	dysydenckie
dopełniacz	dysydenckiego		dysydenckiej	dysydenckiego	dysydenckich
celownik	dysydenckiemu		dysydenckiej	dysydenckiemu	dysydenckim
biernik	dysydenckiego	dysydencki	dysydencką	dysydenckie	dysydenckich	dysydenckie
narzędnik	dysydenckim		dysydencką	dysydenckim	dysydenckimi
miejscownik	dysydenckim		dysydenckiej	dysydenckim	dysydenckich
wołacz	dysydencki		dysydencka	dysydenckie	dysydenccy	dysydenckie
nie stopniuje się

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. dysydent mos, dysydentka ż

przysł. dysydencko

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• baskijski: (1.1) disidente
• rosyjski: (1.1) диссидентский
• słowacki: (1.1) disidentský
• ukraiński: (1.1) дисидентський
• włoski: (1.1) dissidente

źródła: