dyscyplinarka

dyscyplinarka (język polski)

wymowa:: IPA: [ˌdɨst͡sɨplʲĩˈnarka], AS: [dyscyplʹĩnarka], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob. ^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) pot. postępowanie dyscyplinarne prowadzone przeciwko komuś, kto popełnił wykroczenie służbowe^[1]

(1.2) pot. dyscyplinarne zwolnienie z pracy^[1]

(1.1-2)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	dyscyplinarka	dyscyplinarki
dopełniacz	dyscyplinarki	dyscyplinarek
celownik	dyscyplinarce	dyscyplinarkom
biernik	dyscyplinarkę	dyscyplinarki
narzędnik	dyscyplinarką	dyscyplinarkami
miejscownik	dyscyplinarce	dyscyplinarkach
wołacz	dyscyplinarko	dyscyplinarki

przykłady:: (1.2) Szef przyłapał Jacka na piciu w pracy i teraz grozi mu dyscyplinarka.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:: rzecz. dyscyplina ż, dyscyplinowanie n, zdyscyplinowanie n; czas. dyscyplinować ndk., zdyscyplinować dk.; przym. dyscyplinarny, dyscyplinowany; przysł. dyscyplinarnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

źródła:

1 2 Bogusław Dunaj, Współczesny słownik języka polskiego, t. I, Langenscheidt, Warszawa 2007, ISBN 978-83-7476-264-9, s. 349.

Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=dyscyplinarka&oldid=8465113”