dyscyplinarka
dyscyplinarka (język polski) edytuj
- wymowa:
- IPA: [ˌdɨsʦ̑ɨplʲĩˈnarka], AS: [dyscyplʹĩnarka], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) pot. postępowanie dyscyplinarne prowadzone przeciwko komuś, kto popełnił wykroczenie służbowe[1]
- (1.2) pot. dyscyplinarne zwolnienie z pracy[1]
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik dyscyplinarka dyscyplinarki dopełniacz dyscyplinarki dyscyplinarek celownik dyscyplinarce dyscyplinarkom biernik dyscyplinarkę dyscyplinarki narzędnik dyscyplinarką dyscyplinarkami miejscownik dyscyplinarce dyscyplinarkach wołacz dyscyplinarko dyscyplinarki
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. dyscyplina ż, dyscyplinowanie n, zdyscyplinowanie n
- czas. dyscyplinować ndk., zdyscyplinować dk.
- przym. dyscyplinarny, dyscyplinowany
- przysł. dyscyplinarnie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1 Bogusław Dunaj, Współczesny słownik języka polskiego, t. I, Langenscheidt, Warszawa 2007, ISBN 978-83-7476-264-9, s. 349.