dymek

dymek (język polski)

dymek (1.1)

dymki (1.2)

wymowa:

IPA: [ˈdɨ̃mɛk], AS: [dỹmek], zjawiska fonetyczne: nazal. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) zdrobn. od zob. dym

(1.2) pot. w komiksach, ilustrowanych historyjkach: miejsce, w którym zamieszczona jest wypowiedź bohatera, a także: treść tejże wypowiedzi

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(2.1) pot. palenie papierosa, zaciąganie się dymem papierosowym

rzeczownik, forma fleksyjna

(3.1) D. lm od: dymka

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	dymek	dymki
dopełniacz	dymku	dymków
celownik	dymkowi	dymkom
biernik	dymek	dymki
narzędnik	dymkiem	dymkami
miejscownik	dymku	dymkach
wołacz	dymku	dymki

(2.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	dymek	dymki
dopełniacz	dymka	dymków
celownik	dymkowi	dymkom
biernik	dymka	dymki
narzędnik	dymkiem	dymkami
miejscownik	dymku	dymkach
wołacz	dymku	dymki

przykłady:

(1.2) W komiksach dialogi bohaterów znajdują się zamknięte w dymkach.

składnia:

kolokacje:

(2.1) iść na dymka

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. zadyma ż, dym m

przym. dymny

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.2) speech balloon
• francuski: (1.2) bulle ż (de dialogue), książk. phylactère m
• hiszpański: (1.2) bocadillo m (de tebeo)
• nowogrecki: (1.2) συννεφάκι n (κειμένου), μπαλονάκι n (κειμένου)
• portugalski: (1.2) balão de diálogo
• włoski: (1.1) fumetto m; (1.2) fumetto m

źródła: