dyktafon

dyktafon (język polski)

dyktafon (1.1)

wymowa:

IPA: [dɨkˈtafɔ̃n], AS: [dyktafõn], zjawiska fonetyczne: nazal.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) elektron. przenośny magnetofon lub urządzenie cyfrowe z wbudowanym mikrofonem, umożliwiające nagrywanie dźwięku; zob. też dyktafon w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	dyktafon	dyktafony
dopełniacz	dyktafonu	dyktafonów
celownik	dyktafonowi	dyktafonom
biernik	dyktafon	dyktafony
narzędnik	dyktafonem	dyktafonami
miejscownik	dyktafonie	dyktafonach
wołacz	dyktafonie	dyktafony

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) magnetofon

hiponimy:

(1.1) teledyktafon

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. zdrobn. dyktafonik m

związki frazeologiczne:

etymologia:

ang. dictaphone, franc. dictaphone

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) dictaphone
• białoruski: (1.1) дыктафон m
• bułgarski: (1.1) диктофон m
• czeski: (1.1) diktafon m
• hiszpański: (1.1) dictáfono m
• niemiecki: (1.1) Diktiergerät n, Diktafon n
• rosyjski: (1.1) диктофон m
• ukraiński: (1.1) диктофон m
• węgierski: (1.1) diktafon
• włoski: (1.1) dittafono m

źródła: