dykcjonarz

dykcjonarz (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) daw. słownik

(1.2) daw. encyklopedia

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	dykcjonarz	dykcjonarze
dopełniacz	dykcjonarza	dykcjonarzy / rzad. dykcjonarzów
celownik	dykcjonarzowi	dykcjonarzom
biernik	dykcjonarz	dykcjonarze
narzędnik	dykcjonarzem	dykcjonarzami
miejscownik	dykcjonarzu	dykcjonarzach
wołacz	dykcjonarzu	dykcjonarze

przykłady:

(1.1) Wprawdzie język literacki różni się znacznie z codzienną mową ludności niewykształconej i dykcjonarz był i jest mi jeszcze niezbędnym przy czytaniu dzieł tej literatury.

składnia:

(1.1) dykcjonarz + D. (czyj t. czego)

kolokacje:

(1.1) dykcjonarz apokryfów / filozoficzny / geograficzny / grecki / lekarski / medycyny / polski / Voltair'a

(1.2) dykcjonarz encyklopedyczny / poetów polskich

synonimy:

(1.1) słownik

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz.

zdrobn. dykcjonarzyk mrz

związki frazeologiczne:

etymologia:

franc. dictionnaire

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: słownik

(1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: encyklopedia

źródła: