wymowa:
IPA[ˈdɨɡat͡ɕ], AS[dygać] ?/i
znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. dygnąć)

(1.1) zwykle o dziewczynie kłaniać się, lekko uginając nogi
(1.2) pot. biec[1][2]
(1.3) środ. uczn. bać się, martwić się[1]
(1.4) środ. wojsk. robić pompki lub przysiady; ćwiczyć mięśnie[1]

czasownik przechodni niedokonany (dk. dygnąć)

(2.1) pot. podnosić, nieść ciężką rzecz[2]
odmiana:
(1.1-4) koniugacja I
(2.1) koniugacja I
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. dyganie n
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: biec
(1.3) zobacz listę tłumaczeń w haśle: bać się
źródła:
  1. 1,0 1,1 1,2 Hasło „dygać” w: Praktyczny słownik współczesnej polszczyzny, red. Halina Zgółkowa, t. 10, Wydawnictwo Kurpisz, Poznań 1994-2005, ISBN 83-900203-3-5, s. 19 i 20.
  2. 2,0 2,1 Hasło „dygać” w: Inny słownik języka polskiego PWN, red. Mirosław Bańko, t. I, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2014, ISBN 978–83–01–17799–7, s. 338.