dyftongizacja
dyftongizacja (język polski)
edytuj- wymowa:
- IPA: [ˌdɨftɔ̃ŋʲɟiˈzat͡sʲja], AS: [dyftõŋʹǵizacʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -nk- • akc. pob.
- ⓘ
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) fonet. proces przekształcania się samogłoski w dyftong; zob. też dyftongizacja w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik dyftongizacja dyftongizacje dopełniacz dyftongizacji dyftongizacji / przest. dyftongizacyj[1] celownik dyftongizacji dyftongizacjom biernik dyftongizację dyftongizacje narzędnik dyftongizacją dyftongizacjami miejscownik dyftongizacji dyftongizacjach wołacz dyftongizacjo dyftongizacje
- przykłady:
- (1.1) Przed szczelinowymi następuje dyftongizacja wokaliczna nosówek.
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- (1.1) monoftongizacja
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. dyftong m, dyftongizowanie n
- czas. dyftongizować ndk.
- przym. dyftongiczny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) diphthongization
- baskijski: (1.1) diptongazio
- białoruski: (1.1) дыфтангізацыя ż
- czeski: (1.1) diftongizace ż
- hiszpański: (1.1) diptongación ż
- niemiecki: (1.1) Diphthongierung ż
- rosyjski: (1.1) дифтонгизация ż
- słowacki: (1.1) diftongizácia
- słoweński: (1.1) diftongizacija ż
- ukraiński: (1.1) дифтонгізація ż
- źródła:
- ↑
Hasło „dyftongizacja” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.