dwucalowy (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˌdvuʦ̑aˈlɔvɨ], AS[dvucalovy], zjawiska fonetyczne: akc. pob. ?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) mający długość, szerokość lub średnicę wynoszącą dwa cale
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Ochocki złapał dwucalowego kiełbia, a panna Felicja oberwała sobie koronkę u rękawa[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Bolesław Prus, Bolesław Prus. Pisma, 1947, Narodowy Korpus Języka Polskiego.