dworactwo

dworactwo (język polski)

wymowa:

​, IPA: [dvɔˈraʦ̑tfɔ], AS: [dvoractfo], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) dworski sposób postępowania, dworskie maniery, obycie towarzyskie właściwe mieszkańcom dworu

(1.2) bycie dworakiem

(1.3) rzad. dowcip

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	dworactwo
dopełniacz	dworactwa
celownik	dworactwu
biernik	dworactwo
narzędnik	dworactwem
miejscownik	dworactwie
wołacz	dworactwo

(1.3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	dworactwo	dworactwa
dopełniacz	dworactwa	dworactw
celownik	dworactwu	dworactwom
biernik	dworactwo	dworactwa
narzędnik	dworactwem	dworactwami
miejscownik	dworactwie	dworactwach
wołacz	dworactwo	dworactwa

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. dwór, dworak, dworaczka, dworzaństwo, dworszczyzna, dworstwo, dworaczyna, dworaczek, dworakowanie, dworan, dworzanin, dworowanie, dworaczenie, dworanin, dworaninek, dworaczysko, dworakierja, dwornia, dworek, dworka, dwórka, dworzanka, dworeczek dworność, dwornia, dworus, dworzysko

przym. dworski, dworacki, dworaczy, dworecki, dworkowy dworny, dworowy, dworzański

przysł. dworno, dworaczno, dwornie, dworsko

czas. dworakować, dworować, dworaczyć

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

źródła: