duszpasterz (język polski) edytuj

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) rel. duchowny, któremu powierzono obowiązki względem grupy wiernych[1]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Zmarły proboszcz był duszpasterzem zaangażowanym.
(1.1) Katowiccy duszpasterze ustalili wspólnie trasę tegorocznej procesji.
składnia:
kolokacje:
(1.1) duszpasterz parafialny / akademicki / górników / prawników / leśników / kolejarzy / pielgrzymów / środowisk twórczych / Solidarnościwizyta duszpasterza • duszpasterze diecezji gliwickiej / archidiecezji wrocławskiej
synonimy:
(1.1) duchowny
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. duszpasterstwo n, duszpasterzowanie n
czas. duszpasterzować ndk.
przym. duszpasterski
przysł. duszpastersko
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. dusza + pasterz < kalka z niem. Seelsorger[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „duszpasterz” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Krystyna Długosz-Kurczabowa, Stanisław Dubisz, Gramatyka historyczna języka polskiego, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2001, s. 370.