wymowa:
IPA[ˈdupʧ̑ɨʨ̑], AS[dupčyć], ?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

(1.1) wulg. uprawiać z kimś seks (jako strona aktywna)

czasownik zwrotny niedokonany dupczyć się (dk. brak)

(2.1) wulg. uprawiać seks
(2.2) wulg. psuć się, źle działać
odmiana:
(1.1) koniugacja VIb
(2.1-2) koniugacja VIb
przykłady:
(1.1) No i czaisz, gość dupczył jego żonę, to dostał w mordę.
(2.1) Jaś dupczy się z Małgosią.
(2.2) Coś mi się dupczy w telefonie.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) wulg. bzykać, chrobotać, ciupciać, ciumkać, dymać, jebać, młócić, pierdolić, posuwać, rypać, rżnąć, walić, zapinać; przest. chędożyć
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. dupa ż, dupka ż, dupeczka ż, dupsko n, dupczenie n
przym. dupiaty, dupiasty, dupowaty
wykrz. dupa
czas. dupnąć
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. dupa
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: