dukacik

dukacik (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) zdrobn. od dukat

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	dukacik	dukaciki
dopełniacz	dukacika / dukaciku	dukacików
celownik	dukacikowi	dukacikom
biernik	dukacik	dukaciki
narzędnik	dukacikiem	dukacikami
miejscownik	dukaciku	dukacikach
wołacz	dukaciku	dukaciki

przykłady:

(1.1) To nie dukat, lecz tylko mały dukacik.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. dukat m

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) pol. dukat + -ik

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) dla języków nierozróżniających zdrobnień zobacz listę tłumaczeń w haśle: dukat

• słowacki: (1.1) dukátik m

źródła: