wymowa:
IPA[ˈdudʲɲit͡ɕ], AS[dudʹńić], zjawiska fonetyczne: zmięk., ?/i
podział przy przenoszeniu wyrazu: dud•nić[1]
znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)

(1.1) wydawać głuchy odgłos[2][3]
(1.2) o dźwięku: brzmieć głucho i głośno[2][3]
(1.3) fiz. akust. o dźwięku złożonym z dwóch tonów o podobnej częstotliwości: wzmacniać się i osłabiać okresowo[2][3]
(1.4) grać mocno uderzając klawisze[3]
odmiana:
(1.1-4) koniugacja VIa
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) huczeć; war. dudnieć
(1.2) tętnić; war. dudnieć
(1.3) falować, oscylować; war. dudnieć
(1.4) bębnić; war. dudnieć
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. dudnienie n, podudnienie n, zadudnienie n
czas. dudnieć ndk., podudnić dk., zadudnić dk., zadudnieć dk.
przym. dudniący, dudnieniowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Hasło „dudnić” w: Wielki słownik ortograficzno-fleksyjny, red. Jerzy Podracki, Horyzont, Warszawa 2001, ISBN 83-7311-161-1, s. 226.
  2. 2,0 2,1 2,2   Hasło „dudnić” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3   Hasło „dudnić” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.