duńskojęzyczny

duńskojęzyczny (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌdũj̃skɔjɛ̃w̃ˈzɨʧ̑nɨ], AS: [dũĩ ̯skoi ̯ẽũ̯zyčny], zjawiska fonetyczne: nazal.• asynch. ę • rozs. artyk.• akc. pob.

​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) posługujący się językiem duńskim

(1.2) taki, którego mieszkańcy posługują się językiem duńskim

(1.3) spisany, stworzony w języku duńskim

odmiana:

(1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	duńskojęzyczny		duńskojęzyczna	duńskojęzyczne	duńskojęzyczni	duńskojęzyczne
dopełniacz	duńskojęzycznego		duńskojęzycznej	duńskojęzycznego	duńskojęzycznych
celownik	duńskojęzycznemu		duńskojęzycznej	duńskojęzycznemu	duńskojęzycznym
biernik	duńskojęzycznego	duńskojęzyczny	duńskojęzyczną	duńskojęzyczne	duńskojęzycznych	duńskojęzyczne
narzędnik	duńskojęzycznym		duńskojęzyczną	duńskojęzycznym	duńskojęzycznymi
miejscownik	duńskojęzycznym		duńskojęzycznej	duńskojęzycznym	duńskojęzycznych
wołacz	duńskojęzyczny		duńskojęzyczna	duńskojęzyczne	duńskojęzyczni	duńskojęzyczne

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) duńskojęzyczny naród

(1.2) kraj duńskojęzyczny

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• duński: (1.1) dansksproget; (1.2) dansksproget; (1.3) dansksproget
• niemiecki: (1.1) dänischsprachig; (1.2) dänischsprachig; (1.3) dänischsprachig
• szwedzki: (1.1) danskspråkig; (1.2) danskspråkig; (1.3) danskspråkig

źródła: