drużynowy

drużynowy (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌdruʒɨ̃ˈnɔvɨ], AS: [družỹnovy], zjawiska fonetyczne: nazal.• akc. pob. ​

znaczenia:

przymiotnik relacyjny

(1.1) dotyczący drużyny, charakterystyczny dla drużyny

(1.2) sport. taki, który jest rozgrywany przez drużynę

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(2.1) osoba opiekująca się drużyną harcerską

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	drużynowy		drużynowa	drużynowe	drużynowi	drużynowe
dopełniacz	drużynowego		drużynowej	drużynowego	drużynowych
celownik	drużynowemu		drużynowej	drużynowemu	drużynowym
biernik	drużynowego	drużynowy	drużynową	drużynowe	drużynowych	drużynowe
narzędnik	drużynowym		drużynową	drużynowym	drużynowymi
miejscownik	drużynowym		drużynowej	drużynowym	drużynowych
wołacz	drużynowy		drużynowa	drużynowe	drużynowi	drużynowe
nie stopniuje się

(2.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	drużynowy	drużynowi
dopełniacz	drużynowego	drużynowych
celownik	drużynowemu	drużynowym
biernik	drużynowego	drużynowych
narzędnik	drużynowym	drużynowymi
miejscownik	drużynowym	drużynowych
wołacz	drużynowy	drużynowi

przykłady:

(2.1) Płonie ognisko i szumią knieje, drużynowy jest wśród nas. Opowiada starodawne dzieje, bohaterski wskrzesza czas.

składnia:

kolokacje:

(1.1) klasyfikacja drużynowa

(1.2) zawody / rozgrywki drużynowe • dyscyplina drużynowa

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. drużyna ż, drużynnik m

forma żeńska drużynowa ż

przysł. drużynowo

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• duński: (1.1) fører hos spejdere
• rosyjski: (2.1) звеньевой m

źródła: