dręczycielka

dręczycielka (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌdrɛ̃n͇ʧ̑ɨˈʨ̑ɛlka], AS: [drẽṇčyćelka], zjawiska fonetyczne: zmięk.• udziąs.• nazal.• asynch. ę • akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) kobieta, która kogoś dręczy, zamęcza, znęca się nad nim

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	dręczycielka	dręczycielki
dopełniacz	dręczycielki	dręczycielek
celownik	dręczycielce	dręczycielkom
biernik	dręczycielkę	dręczycielki
narzędnik	dręczycielką	dręczycielkami
miejscownik	dręczycielce	dręczycielkach
wołacz	dręczycielko	dręczycielki

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. dręczenie n, udręczenie n, udręczanie n, zadręczenie n, zadręczanie n

forma męska dręczyciel m

czas. dręczyć ndk., udręczyć dk., udręczać ndk., zadręczyć dk., zadręczać ndk.

związki frazeologiczne:

etymologia:

forma żeńska od dręczyciel

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: dręczyciel

• rosyjski: (1.1) мучительница ż, истязательница ż

źródła: