dowodzić

dowodzić (język polski)

wymowa:

IPA: [dɔˈvɔd͡ʑit͡ɕ], AS: [dovoʒ́ić], zjawiska fonetyczne: zmięk. ^ⓘ

znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

(1.1) kierować i wydawać rozkazy jakiejś grupie

czasownik przechodni niedokonany (dk. dowieść)

(2.1) przeprowadzać dowód

(2.2) stanowić dowód

odmiana:

(1.1-2.2) koniugacja VIa

 

forma		liczba pojedyncza			liczba mnoga
		1. os.	2. os.	3. os.	1. os.	2. os.	3. os.
bezokolicznik		dowodzić
czas teraźniejszy		dowodzę	dowodzisz	dowodzi	dowodzimy	dowodzicie	dowodzą
czas przeszły	m	dowodziłem	dowodziłeś	dowodził	dowodziliśmy	dowodziliście	dowodzili
	ż	dowodziłam	dowodziłaś	dowodziła	dowodziłyśmy	dowodziłyście	dowodziły
	n	dowodziłom	dowodziłoś	dowodziło
tryb rozkazujący		niech dowodzę	dowódź	niech dowodzi	dowódźmy	dowódźcie	niech dowodzą
pozostałe formy czas przyszły m będę dowodził, będę dowodzić będziesz dowodził, będziesz dowodzić będzie dowodził, będzie dowodzić będziemy dowodzili, będziemy dowodzić będziecie dowodzili, będziecie dowodzić będą dowodzili, będą dowodzić ż będę dowodziła, będę dowodzić będziesz dowodziła, będziesz dowodzić będzie dowodziła, będzie dowodzić będziemy dowodziły, będziemy dowodzić będziecie dowodziły, będziecie dowodzić będą dowodziły, będą dowodzić n będę dowodziło, będę dowodzić będziesz dowodziło, będziesz dowodzić będzie dowodziło, będzie dowodzić czas zaprzeszły m dowodziłem był dowodziłeś był dowodził był dowodziliśmy byli dowodziliście byli dowodzili byli ż dowodziłam była dowodziłaś była dowodziła była dowodziłyśmy były dowodziłyście były dowodziły były n dowodziłom było dowodziłoś było dowodziło było forma bezosobowa czasu przeszłego dowodzono tryb przypuszczający m dowodziłbym, byłbym dowodził dowodziłbyś, byłbyś dowodził dowodziłby, byłby dowodził dowodzilibyśmy, bylibyśmy dowodzili dowodzilibyście, bylibyście dowodzili dowodziliby, byliby dowodzili ż dowodziłabym, byłabym dowodziła dowodziłabyś, byłabyś dowodziła dowodziłaby, byłaby dowodziła dowodziłybyśmy, byłybyśmy dowodziły dowodziłybyście, byłybyście dowodziły dowodziłyby, byłyby dowodziły n dowodziłobym, byłobym dowodziło dowodziłobyś, byłobyś dowodziło dowodziłoby, byłoby dowodziło imiesłów przymiotnikowy czynny m dowodzący, niedowodzący ż dowodząca, niedowodząca dowodzące, niedowodzące n dowodzące, niedowodzące imiesłów przymiotnikowy bierny m dowodzony, niedowodzony dowodzeni, niedowodzeni ż dowodzona, niedowodzona dowodzone, niedowodzone n dowodzone, niedowodzone imiesłów przysłówkowy współczesny dowodząc, nie dowodząc rzeczownik odczasownikowy dowodzenie, niedowodzenie

przykłady:

(1.1) Siły polskie dowodzą siłami wojsk wielonarodowościowych, których liczbę szacuje się na 9,5 tys. żołnierzy.

(2.1) Nauczyciel dowodził prawdziwości twierdzenia Pitagorasa.

(2.2) Zgromadzone dane nie dowodzą postawionej tezy.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

(1.1)

rzecz. dowódca m, dowództwo n, dowodzenie n

czas. przewodzić ndk.

przym. dowódczy

(2.1-2)

rzecz. dowód mrz, dowodzik mrz, dowodzenie n

czas. dowieść dk.

przysł. dowodnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) lead, command; (2.1) prove, show
• arabski: (1.1) برهن (2.1) ;رأس
• białoruski: (1.1) камандаваць, кіраваць; (2.1) даказваць, даводзіць
• duński: (1.1) lede; (2.1) bevise; (2.2) bevise
• esperanto: (1.1) komandi; (2.1) pruvi
• francuski: (2.1) prouver
• polski język migowy:
  (w zapisie SignWriting)

  (2.1)
• rosyjski: (1.1) командовать, быть главным
• rumuński: (2.1) dovedi
• szwedzki: (1.1) anföra
• włoski: (1.1) comandare; (2.1) comprovare

źródła: