dokuczanie

dokuczanie (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌdɔkuˈt͡ʃãɲɛ], AS: [dokučãńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -ni…• akc. pob. ^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) wyrządzanie przykrości komuś

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) drażnienie, denerwowanie

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. dokuczenie n, dokuczliwość ż, dokucznik m, dokuczliwiec m

czas. dokuczać ndk., dokuczyć dk.

przym. dokuczliwy, dokuczny

przysł. dokuczliwie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) teasing, vexation
• białoruski: (1.1) дакучанне n, надакучанне n

źródła: