dodekafoniczny

dodekafoniczny (język polski)

wymowa:

^ⓘ

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) muz. związany z dodekafonią, zgodny z zasadami dodekafonii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	dodekafoniczny		dodekafoniczna	dodekafoniczne	dodekafoniczni	dodekafoniczne
dopełniacz	dodekafonicznego		dodekafonicznej	dodekafonicznego	dodekafonicznych
celownik	dodekafonicznemu		dodekafonicznej	dodekafonicznemu	dodekafonicznym
biernik	dodekafonicznego	dodekafoniczny	dodekafoniczną	dodekafoniczne	dodekafonicznych	dodekafoniczne
narzędnik	dodekafonicznym		dodekafoniczną	dodekafonicznym	dodekafonicznymi
miejscownik	dodekafonicznym		dodekafonicznej	dodekafonicznym	dodekafonicznych
wołacz	dodekafoniczny		dodekafoniczna	dodekafoniczne	dodekafoniczni	dodekafoniczne

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) dwunastotonowy

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. dodekafonia ż, dodekafoniczność ż

przysł. dodekafonicznie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) dodecaphonic
• francuski: (1.1) dodécaphonique
• hiszpański: (1.1) dodecafónico
• interlingua: (1.1) dodecaphonal
• kataloński: (1.1) dodecafònic
• rosyjski: (1.1) додекафонический
• słowacki: (1.1) dodekafonický, rzad. dodekafónny
• włoski: (1.1) dodecafonico

źródła: