dnieć (język polski) edytuj

 
dnieje (1.1)
wymowa:
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

(1.1) stawać się dniem
odmiana:
(1.1) rzad. poet. koniugacja III
przykłady:
(1.1) Cóż, luba, prawda, że jeszcze nie dnieje? — O, dnieje, dnieje! Idź, śpiesz się, uciekaj![1]
(1.1) (…) i choć czasemze zdziwienia przecieram oczyzakamarki duszy melancholią ścielęby nie zabrakło słów do spełnienia nocyprzecież najpiękniej… • – w twoich ramionach dnieję[2]
składnia:
kolokacje:
(1.1) noc dnieje
synonimy:
(1.1) świtać, rozwidniać się
antonimy:
(1.1) zmierzchać
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. dzień m, dzionek m, dnienie n, dziennik m, dzienniczek m, dniówka ż, dziennikarz m, dziennikarka ż, dziennikarstwo n, codzienność ż
przym. dzienny, codzienny, dziennikowy, dziennikarski, dniówkowy, niecodzienny, dniowy
przysł. dziennie, codziennie, dniówkowo, niecodziennie, dniem
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) pol. dzień
uwagi:
(1.1) z formalnej strony to czasownik ułomny występujący w formach odmienionych zwykle tylko jako „dnieje”, „dniało” albo w bezokoliczniku, który w połączeniu z innymi czasownikami tworzy orzeczenie złożone („zaczyna dnieć”, „powinno dnieć” itp.); pozostałe formy fleksyjne raczej potencjalne, spotykane tylko w języku poetyckim
tłumaczenia:
źródła:
  1. William Shakespeare Romeo i Julia, tłum. Józef Paszkowski
  2. Gracjaa Kilka słów do spełnienia…