disiĝi

disiĝi (esperanto)

morfologia:

dis•iĝ•i

wymowa:

​

znaczenia:

czasownik

(1.1) rozłączać się, rozdzielać się, rozstać się

odmiana:

(1.1)

 

tempo	vortformo	aktiva participo	pasiva participo
nuna	disiĝas	disiĝanta	disiĝata
pasinta	disiĝis	disiĝinta	disiĝita
venonta	disiĝos	disiĝonta	disiĝota
kondicionalo	disiĝus
imperativo	disiĝu

przykłady:

(1.1) Ni disiĝis kaj iris en diversajn flankojn: mi iris dekstren, kaj li iris maldekstren. → (My) rozstaliśmy się i poszliśmy w różne strony: ja poszedłem na prawo, a on poszedł na lewo.

(1.1) Ili disiĝis, kiel du amikoj, kiuj persekutas grandan ĉasaĵon kaj scias ke indiferente estas, kies ponardego trafos, se nur la besto estos bone trafita kaj ne falos en fremdajn manojn. → Rozstali się jak dwaj przyjaciele polujący na grubego zwierza, którzy wiedzą, że nie o to chodzi: czyj oszczep trafi, lecz ażeby zdobycz była dobrze trafiona i nie wpadła w cudze ręce.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. disigi

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: